Commentary on Four Days of Snow and Blood (1989 film) / Komentarz do filmu Four Days of Snow and Blood (film z 1989)

Almost at the end of the 1st day of Christmas, I decided to watch a movie that @wayward-dreams recommended to me a few months ago. A 1989 Japanese production depicting the events of 1936, Four Days of Snow and Blood is based on a true story, specifically the 2-26 incident. This is about the coup that took place on February 26, 1936. It was carried out by young soldiers, led by several commanders giving implicit, verbal orders from behind the scenes. The soldiers subordinated to them were ordered to kill prime ministers (the current and previous ones), the most important ministers, and important officials such as the police chief, because they allegedly threatened the good of the Emperor. As I said, the Emperor was more important to the Chinese and Japanese than the European King or the American President, so they accepted the order without asking any questions. As is often the case, the commanders, to put it mildly, deceived their soldiers and left them with the consequences of their decisions. They waited for several days for the Emperor's response, and he received only carefully selected information. Those that will bring down the people carrying out the orders, and at the same time cleanse or at least remove most of the guilt from their employers. The soldiers put up passive resistance for several days, trying to convince the Emperor that the situation is different.

Such things have been happening all over the world since humans began to gather in herds. We are not the only ones, monkeys can also join forces to overthrow the current leader of the herd or weaken the position of other contenders. Wars, like everything or almost everything on Earth, are not the result of one factor, but several. What I'm about to say will be an unpopular truth that many don't like to hear, but complaining won't change the fact that it's true. If we boil it down to the absolute basics of biology, every organism strives to increase its size/become stronger. To influence others, to produce healthy offspring that will continue his path. For this purpose it eats, grows and shits. And so on until it grows large enough to eat larger prey, and thus expand its territory even further. As two famous doctors from Poland said (Dr. Stanisław Michalkiewicz and Dr. Jacek Bartosiak), the state functions like a living organism. Of course, to simplify things a bit, a person and a state are fundamentally different, but they have some common features. As with Calhoun's experiment, although in this case, there are more common features. Coming back to countries - he has things and relationships that he prefers and those that he prefers to avoid. It has various systems that fulfill specific functions - educating young tax payers, ensuring their more or less uniform level of knowledge in order to facilitate communication. Police, army, special services (operating overtly or not) to protect the state. There are also bacteria operating, for example, in the intestines or other organs, which help us or live with us in symbiosis (I deliberately simplified, I am not a biologist).

Why am I mentioning this? Because in dangerous situations, such commanders can decide whether to survive or not. Sure, there are no miracles, usually the rule of a military junta is the rule of idiots with inflated egos. However, if they do not go to extreme solutions, their role is significant. To limit this and at the same time maintain control over them, all you need to do is create a weak spot for them or someone who will have an interest in keeping an eye on them. This function is performed by, among others, separation of powers. Would you say I'm exaggerating? That we don't need such services? Ok, so why are there floppy disks in submarines and other super important vehicles or facilities? Because in the event of a total disaster, the state can secure basic functions or pull the plug. Why did Mother Nature or God create sociopaths or disturbed people with the ambition to rule? Because in extreme situations, when resources need to be shared, such people are able to look beyond emotions and introduce the most beneficial solution for everyone. I once read scientists' speculations that this was one of the factors that helped us survive the mass extinction of organisms. I mentioned this in connection with the brilliant mathematician who contributed to the victory over Germany during World War II. If Alan Turing had listened to the military or civilians and abandoned cold calculation, there would have been many more deaths. Do you think that leaders and military officials have abandoned this methodology? NO. They simply do it with white gloves, and when the Eye of Sauron (in this case the US) is not looking in their direction or is unable to act, they abandon nice policies.

And the good times are slowly coming to an end. This is due to many reasons, I will only mention those that appeared in my head. People have become too spoiled and don't want to have children. This is not the only reason, there are many, and in my opinion the social reason is not decisive (although opinions on this topic differ). Mature people are also to blame for not wanting to vacate new positions, thereby consolidating the labor market. We abandoned common sense and started accepting refugees en masse, instead of copying the policy that England was famous for for decades (slowly letting in new blood to become British, instead of creating their own ghettos, which is also what Poles do). Instead of lowering taxes and not accepting unnecessary officials, we make both of them dependent on us. Both solutions have their pros and cons, but in the long run it is better to leave relative freedom and a sense of space. In times of peace, this can be ignored, but the Chinese are becoming more and more bold in Europe. I emphasize that I do not blame people who do not have children, I would be a hypocrite. However, this is a problem for us due to the aging society and too few tax payers.

In the case of the February 26 Incident, the source of the conflict was a rivalry between two factions among Japanese commanders. These are the Kōdō-ha led by General Sadao Araki and his ally, General Jinzaburō Mazaki, and the Tōseiha, led by General Tetsuzan Nagata. As for the soldiers under them, those who carried out the coup believed that the wealthier classes were exploiting the people, giving bad advice to the Emperor and using his favor for their own benefit. They had a very good idea about it, because most of the soldiers came from poor, rural areas. Their solution to these problems was the "renewal of Shōwa", modeled on the events of 70 years ago (Meiji). They believed that this action would strengthen Japan and gain the Emperor's favor.

Wayward-Dreams said he didn't mind the Japanese acting. From what I remember, we both criticize them because of their excessive theatricality. Likewise, their films tend to have a slower pace. They give the viewer time to think and allow them to get used to the emotions/words they have just felt/heard. This production was made in a similar way to Shogun - you can feel that it is a Japanese product, but created in accordance with the rules of Western filmmaking (I know that English, French, German, Polish and American cinematography are different from each other, but they are closer to each other than to Japanese cinema. It is no coincidence that Koreans are said to create more "Western cinema".). Or in other words, it combines the advantages of both schools of filmmaking. Even though it's an old movie, I didn't feel bored. Many things were said directly, we didn't have to guess.

I can also praise the atmosphere of Four Days of Snow and Blood. It reminds me of a Polish production from 1993 entitled Self-will. I saw him with my partner shortly after Shogun ended. Of course, the films are different in almost everything, but they have a similar military atmosphere. You get a little taste of how fucking tiring life in the army can be. It is not a delicate aftertaste, a pseudo-aroma like in cheap food products or sweets, but something stronger. In both of them I felt this military order, brutality and ruthlessness in many aspects. Likewise the emotions that have been reduced to their original form - an "ordinary" longing for a daughter whom a faithful patriot will never see. Pride typical of some/many Japanese people - once they have chosen a path, they will follow it until the very end. And other examples.

However, I certainly cannot recommend this film to everyone. It's not so specific that it's boring, but for many people it will be too wordy. I admit that I was afraid of this show myself. I like this topic, but I don't like Japanese films. Ultimately, I finished watching this video with a smile on my face and a head full of the thoughts you just read.

Sources of photos:

https://www.polityka.pl/pomocnikhistoryczny/2121771,1,polityka-zagraniczna-japonii.read

https://aboutjapan.japansociety.org/troops_2_26_incident

https://mainichi.jp/english/articles/20210302/p2a/00m/0op/023000c

https://thediplomat.com/2021/02/a-1936-coup-attempt-in-japan-holds-lessons-for-the-us/

Niemal na koniec 1 dnia świąt Bożego Narodzenia, postanowiłem obejrzeć film, który kilka miesięcy temu polecił mi @wayward-dreams . To Japońska produkcja z 1989 przedstawiająca wydarzenia z 1936 roku, Four Days of Snow and Blood jest oparte na prawdziwej historii, a konkretniej incydencie 2-26. Chodzi o zamach stanu, który odbył się 26 lutego 1936 roku. Przeprowadzili go młodzi żołnierze, kierowani przez kilku dowódców wydających niejawne, słowne rozkazy zza kulis. Podlegli im żołnierze otrzymali rozkaz zabicia premierów (obecnego i poprzednich), najważniejszych ministrów, ważnych urzędników jak szef policji, bo rzekomo zagrażają dobru Cesarza. Jak już mówiłem, Cesarz dla Chińczyków i Japończyków był ważniejszy niż Europejski król, czy Amerykański Prezydent, więc przyjęli rozkaz bez zadawania pytań. Jak to często bywa, dowódcy delikatnie mówiąc, oszukali swoich żołnierzy i zostawili ich z konsekwencjami swoich decyzji. Czekali przez kilka dni na odpowiedź Cesarza, który dostał tylko starannie wyselekcjonowane informacje. Te które pogrążą ludzi realizujących rozkazy, a jednocześnie oczyszczą lub przynajmniej zdejmą większość win z ich zleceniodawców. Żołnierze przez kilka dni stawiają pasywny opór, próbując przekonać Cesarza, że sprawa wygląda inaczej.

Takie rzeczy się na całym świecie odkąd człowiek zaczął grupować się w stada. Nie jesteśmy jedyni, małpy też potrafią połączyć siły, by obalić aktualnego przywódcę stada lub osłabić pozycję innych pretendentów. Wojny, jak wszystko lub niemal wszystko na Ziemi, nie są efektem 1 czynnika, a kilku. To co teraz powiem, będzie niepopularną prawdą, której wielu nie lubi słuchać, ale narzekania nie zmienią faktu, że to prawda. Gdyby sprowadzić rzecz do absolutnych podstaw biologii, to każdy organizm dąży do powiększenia swoich rozmiarów / stania się silniejszym. By oddziaływać na innych, by wydać zdrowe potomstwo, które będzie kontynuowało jego drogę. W tym celu je, rośnie, sra. I tak do momentu aż urośnie na tyle duży, by zjadać większe ofiary, a co za tym idzie, jeszcze bardziej poszerzyć swoje terytorium. Jak mówili dwaj niesłynni doktorzy z Polski (dr Stanisław Michalkiewicz i dr Jacek Bartosiak), państwo funkcjonuje jak żywy organizm. Oczywiście w pewnym uproszczeniu, człowiek i państwo różnią się fundamentalnie, ale mają pewne cechy wspólne. Tak jak w przypadku eksperymentu Calhouna, chociaż w tym przypadku, jest więcej cech wspólnych. Wracając do państw - ma rzeczy, relacje które preferuje i takie, których woli unikać. Posiada różne systemy spełniające określone funkcje - edukowanie młodych płatników podatków, dbanie o ich mniej-więcej ujednolicony poziom wiedzy w celu ułatwienia komunikacji. Policję, wojsko, służby specjalne (działające w jawny lub nie jawny sposób) w celu ochrony państwa. Są też bakterie działające np. w jelitach lub innych narządach, które nam pomagają lub żyją z nami w symbiozie (celowo uprościłem, nie jestem biologiem).

Czemu o tym wspominam? Ponieważ w groźnych sytuacjach, tacy dowódcy mogą zdecydować o przetrwaniu lub nie. Jasne, nie ma cudów, zazwyczaj rządy wojskowej junty, to rządy idiotów z przerośniętym ego. Niemniej jeśli nie będą posuwali się do ekstremalnych rozwiązań, ich rola jest znacząca. Żeby to ograniczyć, a jednocześnie zachować nad nimi kontrolę, wystarczy stworzyć im czuły punkt lub kogoś, kto będzie miał interes w pilnowaniu ich. Taką funkcję pełni m.in. trójpodział władzy. Powiecie, że przesadzam? Że takie służby są nam niepotrzebne? Ok, zatem po co są dyskietki w łodziach podwodnych i innych super ważnych pojazdach lub obiektach? Bo w razie totalnej katastrofy, państwo może zabezpieczyć podstawowe funkcje lub wyciągnąć wtyczkę. Po co Matka Natura lub Pan Bóg stworzył socjopatów lub zaburzonych ludzi z ambicją do rządzenia? Bo w ekstremalnych sytuacjach, gdy trzeba dzielić zasoby, tacy ludzie umieją spojrzeć ponad emocje i wprowadzić najkorzystniejsze rozwiązanie dla ogółu. Kiedyś czytałem dywagacje naukowców, że był to jeden z czynników, który pomógł przetrwać nam masowe wymieranie organizmów. Wspominałem o tym przy okazji genialnego matematyka, który przyczynił się do zwycięstwa nad Niemcami podczas 2 Wojny Światowej. Gdyby Alan Turing posłuchał wojskowych lub cywili i porzucił chłodną kalkulację, byłoby znacznie więcej ofiar śmiertelnych. Myślicie, że przywódcy i wojskowi porzucili taką metodologię? Nie. Po prostu robią to w białych rękawiczkach, a gdy Oko Saurona (w tym przypadku USA) nie patrzy w ich kierunku lub nie jest w stanie działać, porzucają miłą politykę.

A miłe czasy powoli się kończą. Wynika to z wielu powodów, wymienię tylko te, które pojawiły się w mojej głowie. Ludzie stali się zbyt rozpieszczeni i nie chcą mieć dzieci. Nie jest to jedyny powód, tych jest wiele, a powód społeczny nie jest wg mnie decydujący (aczkolwiek opinie w tym temacie są różne). Winni są też dojrzali, którzy nie chcą zwolnić stanowisk na nowych, tym samym betonując rynek pracy. Porzuciliśmy zdrowy rozsądek i zaczęliśmy masowo przyjmować uchodźców, zamiast kopiować politykę, z której Anglia słynęła przez dekady (powolne wpuszczanie świeżej krwi, by stali się Brytyjczykami, zamiast tworzyć swoje getta, co robią również Polacy) Zamiast obniżać podatki i nie przyjmować zbędnych urzędników, uzależniamy od siebie i jednych i drugich. Oba rozwiązania mają swoje plusy i minusy, ale na dłuższą metę lepiej się sprawdza pozostawienie względnej wolności oraz poczucia przestrzeni. W czasach pokoju można na to machnąć ręką, ale Chińczycy coraz śmielej działają w Europie. Podkreślam, że nie winię ludzi nie posiadających dzieci, byłbym hipokrytą. Niemniej stanowi to dla nas problem z uwagi na starzejące się społeczeństwo i zbyt małą ilość płatników podatków.

W przypadku Incydentu 26 lutego, zarzewiem konfliktu była rywalizacja między dwoma frakcjami wśród Japońskich dowódców. Chodzi o Kōdō-ha prowadzoną przez generała Sadao Araki i jego sojusznika, generała Jinzaburō Mazaki oraz Tōseiha, której przewodził generał Tetsuzan Nagata. Jeśli chodzi o podległych im żołnierzy, ci którzy przeprowadzili zamach stanu, uważali że bogatsze klasy wyzyskują lud, źle doradzają Cesarzowi i korzystają z jego przychylności dla swoich korzyści. Mieli o tym bardzo dobre pojęcie, bo większość żołnierzy pochodziła z biednych, wiejskich terenów. Ich rozwiązaniem na te problemy było "odnowienie Shōwa", wzorowana na wydarzeniach sprzed 70 lat (Meiji). Uważali że to działanie wzmocni Japonię oraz zapewni im przychylność Cesarza.

Wayward-Dreams mówił, że nie przeszkadzało mu Japońskie aktorstwo. Z tego co zapamiętałem, obaj je krytykujemy z uwagi na nadmierną teatralność. Tak samo ich filmy mają zwykle wolniejsze tempo. Dają czas widzowi do namysłu, pozwalają oswoić się z emocjami / słowami, które właśnie poczuli / usłyszeli. Ta produkcja została zrealizowana w podobny sposób, co Shogun - czuć że to Japoński produkt, ale stworzony zgodnie z regułami zachodniej sztuki tworzenia filmów (wiem, że angielska, francuska, niemiecka, polska, amerykańska kinematografia różnią się od siebie, ale jest im bliżej do siebie niż do kina Japońskiego. Nieprzypadkowo zresztą mówi się, że Koreańczycy tworzą bardziej "zachodnie kino".). Albo innymi słowy, łączy zalety obu szkół tworzenia filmu. Mimo, że to stary film, to nie czułem nudy. Wiele rzeczy zostało powiedzianych wprost, nie musieliśmy się domyślać.

Mogę też pochwalić klimat Four Days of Snow and Blood. Przypomina mi polską produkcję z 1993 pt. Samowolka. Zobaczyłem go z moją partnerką niedługo po zakończeniu Shoguna. Oczywiście filmy różni niemal wszystko, ale mają podobny, wojskowy klimat. Człowiek czuje lekką namiastkę tego, jak kurewsko męczące może być życie w armii. Nie jest to delikatny posmak, pseudo aromat jak w tanich produktach spożywczych lub słodyczach, tylko coś mocniejszego. W obu czułem ten wojskowy porządek, brutalność i bezwzględność w wielu aspektach. Tak samo emocje, które zostały sprowadzone do swojej pierwotnej formy - "zwyczajna" tęsknota za córką, której wierny patriota nigdy nie zobaczy. Typowa dla niektórych / wielu Japończyków duma - gdy już raz obrali drogę, będą nią kroczyli aż do samego końca. I inne przykłady.

Na pewno jednak nie mogę polecić tego filmu każdemu. Nie jest na tyle specyficzny, by był nudny, ale dla wielu będzie zbyt przegadany. Przyznam że sam obawiałem się tego seansu. Co prawda lubię taką tematykę, ale nie lubię Japońskich filmów. Ostatecznie zakończyłem oglądanie tego filmu z uśmiechem na twarzy i głową pełną przemyśleń, które właśnie przeczytaliście.

Źródła zdjęć:

https://www.polityka.pl/pomocnikhistoryczny/2121771,1,polityka-zagraniczna-japonii.read

https://aboutjapan.japansociety.org/troops_2_26_incident

https://mainichi.jp/english/articles/20210302/p2a/00m/0op/023000c

https://thediplomat.com/2021/02/a-1936-coup-attempt-in-japan-holds-lessons-for-the-us/