Kingdom of the Planet of the Apes - impressions after the movie. No major spoilers. / Wrażenia po filmie. Bez większych spoilerów.

It was probably two years ago that I gave the Planet of the Apes series a "full" chance for the first time. Why did I use the word "full"? Because productions from when my parents were young never appealed to me. I was too young and didn't pay that much attention to the plot. Besides, I didn't like the setting and then it seemed too kitsch to me. The later attempt to return to this series, although I personally liked it, was not appreciated by fans and critics. I'm not surprised. For me it's like Man of Steel - I just like it and I'm aware of their mistakes. It's a rather weak film full of flaws. I'm afraid to go back to it, especially after the IMO brilliant Rise of the Planet of the Apes. From what I see, I'm in the minority, because for me the order in terms of quality looks like this - 1>2>3. Caesar bought me right away. For me, Andy Serkis in this franchise is at the level of the best Hollywood actors. If I'm exaggerating, too bad. His version of Caesar is one of the most believable CGI characters I've ever seen. Perhaps this is the role of his life alongside Gollum, who is an important part of LotR. A trilogy of films that remains in the minds of many fans of Tolkien's works and epic and important films for cinematography. I have no reservations whatsoever about her, she is perfect in every respect! Voice acting, emotions, facial expressions, homework (he moves, drinks, eats, shows emotions, does everything like a monkey!) a perfect combination of real image and CGI. I got out of bed many times while watching this movie on D+, saying to my partner "Asia, this monkey is alive! He's fucking here! Like those actors!"

The rest of the films were more action-oriented. I'm not complaining, because most of it was presented without any complaints and generally at a solid level. But I was bored. I missed something in parts 2 and 3. Something I felt with the part that started the new trilogy (which will probably be a fact, the film earns really well + it is apparently the best-earning part in Poland. Our market is small, but there have always been many fans of the Planet of the Apes). I don't know if I can name it, maybe I'll understand it as I write this review. Although these are still good films (parts 2 and 3), I'm not a fan of them and I probably won't watch them again.

Impressions right after leaving the cinema. I wrote the above introduction the day before going to the cinema (apart from a short fragment from a smaller paragraph, I completed it after the screening). This is intended to be a loose opinion. And now that you have the introduction, I invite you to the next part. So how does the new part fare? After leaving the cinema, my girlfriend and I decided that we liked it more than the 2nd and 3rd parts + overall, it was a good movie, like 7-7.5/10. So most of the things are good, but they could have been done a little better. I'm not going to nitpick though. I didn't notice that any essential thread or motif that the creators wanted to play with was inappropriately developed or had too much free space. Of course, apart from the minor ones that have been slightly closed and will be (or not) developed in subsequent parts.

I will start with, in my opinion, the greatest advantage, i.e. the character of Proximus. I almost entirely predicted from the trailers and promotional clips what type of character he would be. Including the origin of his name. He's not a stupid storyteller - a politician. He can predict and connect the dots. He also knows some basics of politics and psychology. If I were to compare him, in some aspects he reminds me of a charismatic political leader, such as Donald Tusk, Jarosław Kaczyński or, going beyond Poland, Donald Trump, the Clinton couple, Joe Biden, George Bush. Perhaps you will be surprised, perhaps you will say that I am a hypocrite. Before you do, let me explain. Yes, I usually criticize these people. Yes, they have the support of the system (influential people / institutions who want to be at the top and manage society). However, if they were idiots or thoughtless clowns who had no talents of their own and relied only on those stronger than themselves, they would not be in power. Or this one would end on the first or second occasion. I can criticize them and point out their mistakes or harmful activities. However, I cannot deny their effectiveness. And that's exactly what happens with Proximus, to put it in a spoiler-free way. Plus he has a great voice. Kevin Durand, Canadian voice actor did a very good job. Same with his appearance, he moves very well. Just like Kong and Godzilla's opponent. The difference is that that monkey moved like a prison gangster who runs a prison. Proximus moves like an alpha Chad in the form of a politician with high public support who managed to deceive the majority of society. In both cases it was a pleasant sight. Not as dazzling as Caesar's, but his facial expressions, gestures and personality also stole my heart. This is definitely one of the aspects that I missed in the previous two parts - a charismatic character on the other side. An opponent that would be engaging for me, and not just on the basis of "because the main character has to defeat someone!"

This is not the end of the references to GxK. In my review of that film, I said that the plot is based on repetitive patterns and motifs. If this were a human story, the movie would probably be boring. Due to the fact that it focuses on monkeys and our species plays the role of game, certain themes may resonate better. Despite the obvious repetition, it is attractive because of the nuance of changing roles. The absurdities of our everyday life gain additional depth and we can reflect on them from a slightly different perspective. I don't want to talk about politics anymore, especially since we are all bored and tired of it, so I will shorten it to the minimum necessary. The new part shows the laws of nature in a cool way. Not only those that we have learned by examining its animate part (plants, animals), but also the inanimate part. Or rather I should have said (because it is difficult to say clearly whether they are alive or not), universal laws that "just exist". Some people complain about dualism (in the sense that everything ultimately comes down to YES / NO, or to be more precise - Good result / undesirable result), short-sightedness, selfishness, hierarchy, injustice, etc. I expand on this in the penultimate paragraph because I do not want to introduce excessive chaos. You can blame people for these and other things, but we are simply condemned to them. It's just the way the world works and you can't change it. Confident, strong individuals will usually do better. There is no justice and there will be no justice (which works both ways, sometimes we get gifts for nothing). ALL OF US TO SOME EXTENT suffer from a limited understanding of reality. We cannot escape the hierarchy and dictatorship of our genes, which we are born with and cannot change. We can do all sorts of shenanigans, but at the end of the day, the achievable and feasible choice will almost always be either A or B. Not C or D. Everyone is fucking selfish and wants their ass to be full. That said, it doesn't mean we have to fully accept it. Surgery and technology (TVs, internet, communications, washing machines, gas stoves, refrigerators, streaming, cars, planes, etc.) do not grow on trees. We had to learn this! We are still dying, sick, hungry, and have lots of vices. But despite everything, thanks to unnatural achievements of technology, it is easier and more enjoyable.

It's also easier when we cooperate. The new part developed Caesar's way of thinking in a really nice way. It is even more visible when we compare it with its distorted version. I would use other, more appropriate words, but I don't want to spoil your experience of discovering the plot. Ok, Proximus' path confirmed what I wrote above about the immutable laws of the universe. However, Caesar and the practice from our lives also show that cooperation brings overall much better results for everyone. We see this in many examples. This sentence should be in the summary (ha, let's see who will read it xD), but I'll put it here. It is worth showing this film to young children to convey a lot of valuable lessons in a good and concise way. In a big enough sense that they more or less understand what they are watching. Such lessons, presented in an attractive form, stay in our minds for longer (heh, ironically I managed to refer to a similar thread in this way - it will be useful for older viewers).

Well, maybe it's because it's a human film (although the longer I observe nature with my own eyes or through nature programs, both amateur and made by professionals, e.g. from National Geographic, the more I see that animals are not much different from us.), but in my opinion there must be something to it. Something more than "just part of the truth". Animals simply don't think about it in these terms because they haven't been given the opportunity. Well, most of them. Because the main characters of this film behave quite similarly in our world. I won't talk about all the similarities because this is not a biology lesson. I will limit myself to three interesting facts. Monkeys can harm (pulling out males' penis and eggs) and rape in order to mark their territory, scare others and dominate them. Monkeys can form gangs and attack other groups or to overthrow the current leader. Monkeys have already discovered prostitution and free females, they lend their crotches to males who under normal conditions cannot count on copulation (because their genes are too weak or they are unattractive for other reasons). The females accept payment in the form of fun items to play with, bananas, food and treats. People aren't that bad from this perspective, are they? It is up to us which path we choose.

It's just a good movie. Not great, certainly not bad. Maybe a little disappointing, but me and my partner got what we expected. The protagonist could have been better, but I have no major reasons to complain. He's not terrible and has some room for development. It could have been a little better and that's the only flaw I can accuse it of. I rate this movie a strong 7/10 (maybe 7.5/10), and my girlfriend rates it a little better than me. Oh, I would have forgotten. I wasn't wrong when I said Netflix ruined Freya Allan's role. She may not be a particularly talented actress, but she showed much more in this film than in The Witcher. My girlfriend is less optimistic in her assessment, but for me it's ok. I was convinced by her emotions, character, history and worldview.

Bodajże dwa lata temu, po raz pierwszy dałem "pełną" szansę serii Planeta Małp. Czemu użyłem słowa "pełną"? Bo produkcje z czasów, gdy moi rodzice byli młodzi nigdy do mnie nie przemawiały. Byłem zbyt młody i nie zwracałem takiej uwagi na fabułę. Poza tym nie podobał mi się setting, a potem wydawał mi się zbyt kiczowaty. Późniejsza próba powrotu do tej serii, choć mi się osobiście spodobała, to nie cieszy się uznaniem wśród fanów i krytyków. Nie dziwię się. Dla mnie to taki casus Man of Steel - po prostu podoba mi się i jestem świadomy ich błędów. To raczej słaby film pełny wad. Boję się do niego wracać, zwłaszcza po IMO genialnym Rise of the Planet of the Apes. Z tego co widzę, to jestem w mniejszości, bo dla mnie kolejność w kwestii jakości wygląda tak - 1>2>3.Caesar mnie odrazu kupił. Andy Serkis w tej franczyzie jest dla mnie na poziomie najlepszych Hollywoodzkich aktorów. Jeśli przesadzam, to trudno. Caesar w jego wydaniu, to jedna z najbardziej wiarygodnych postaci w CGI, jakie widziałem. Być może to rola jego życia obok Golluma, który jest ważną częścią LotR. Trylogii filmów, która pozostaje w głowach wielu fanów twórczości Tolkiena oraz epickich i ważnych filmów dla kinematografii. Nie mam wobec niej najmniejszych zastrzeżeń, jest doskonała pod każdym względem! Voice acting, emocje, mimika twarzy, odrobienie lekcji (on się rusza, pije, je, okazuje emocje, wszystko robi jak małpa!) idealne połączenie prawdziwego obrazu z CGI. Wielokrotnie wstawałem z łóżka podczas oglądania tego filmu na D+, mówiąc do swojej partnerki "Asiu, ta małpa żyje! Ona tu kurwa jest! Jak tamci aktorzy!".

Reszta filmów była już bardziej nastawiona na akcję. Nie narzekam, bo ta w większości została przedstawiona bez zarzutów i generalnie na solidnym poziomie. Ale się nudziłem. Czegoś mi brakowało w 2 i 3 części. Czegoś co poczułem przy części, która rozpoczęła nową trylogię (która raczej będzie faktem, film naprawdę dobrze zarabia + jest to podobno najlepiej zarabiająca część w Polsce. Nasz rynek jest mały, ale fanów i fanek Planety Małp zawsze było u nas wielu.). Nie wiem, czy umiem to nazwać, może w trakcie pisania tej recenzji to zrozumiem. Choć to nadal dobre filmy (2 i 3 część), to nie jestem ich fanem i raczej do nich nie wrócę po raz drugi.

Wrażenia tuż po wyjściu z kina. Powyższy wstęp napisałem dzień przed pójściem do kina (pomijając krótki fragment z mniejszego akapitu, uzupełniłem go po seansie). W zamiarach jest to luźna opinia. A skoro macie wstęp, to zapraszam do dalszej części. Jak zatem wypada nowa część? Po wyjściu z kina, wraz z moją dziewczyną stwierdziliśmy, że podoba nam się bardziej niż 2 i 3 część + generalnie to dobry film typu 7-7.5 / 10. Czyli większość rzeczy jest dobra, ale można było zrobić to trochę lepiej. Nie zamierzam się jednak czepiać. Nie zauważyłem, by jakiś esencjonalny wątek lub motyw, którym chcieli się pobawić twórcy, został nieodpowiednio rozwinięty lub miał zbyt dużo wolnej przestrzeni. Oczywiście pomijając te drobne, które zostały lekko domknięte i zostaną (lub nie) rozwinięte w kolejnych częściach.

Zacznę od moim zdaniem największej zalety, czyli postaci Proximusa. Niemal w całości przewidziałem po trailerach i klipach promocyjnych, jakim typem postaci będzie. Włącznie z genezą jego imienia. To taki nie głupi gawędziarz - polityk. Umie przewidywać i łączyć kropki. Zna też pewne podstawy polityki i psychologii. Gdybym miał go porównać, to w pewnych aspektach przypomina mi charyzmatycznego lidera politycznego, jak Donald Tusk, Jarosław Kaczyński lub wychodząc poza Polskę, Donalda Trumpa, małżeństwo Clintonów, Joe Bidena, George'a Busha. Być może zdziwicie się, być może powiecie że jestem hipokrytą. Nim to zrobicie, pozwólcie mi wyjaśnić. Tak, zazwyczaj krytykuję tych ludzi. Tak, mają wsparcie systemu (wpływowych ludzi / instytucji, którym zależy by być na górze i zarządzać społeczeństwem). Niemniej gdyby byli idiotami lub bezmyślnymi pajacami, którzy nie posiadają własnych talentów i opierają się wyłącznie na silniejszych od siebie, to nie byliby u władzy. Lub ta skończyłaby się przy pierwszej lub drugiej okazji. Mogę ich krytykować i wytykać im błędy czy szkodliwą działalność. Nie mogę im natomiast odmówić skuteczności. I dokładnie tak jest z Proximusem mówiąc w bezspoilerowy sposób. Poza tym ma świetny głos. Kevin Durand, Kanadyjski aktor głosowy zrobił bardzo dobrą robotę. Tak samo w przypadku jego aparycji, świetnie się porusza. Tak jak przeciwnik Konga i Godzilli. Różnica jest taka, że tamta małpa poruszała się jak więzienny gangster, który zarządza więzieniem. Proximus porusza się jak alfa chad w formie polityka z wysokim poparciem społecznym, który zdołał oszukać większość społeczeństwa. W obu przypadkach był to miły dla oka widok. Nie tak tak olśniewający, jak w przypadku Cezara, ale jego mimika, gestykulacja i osobowość również skradły moje serce. To na pewno jeden z aspektów, którego mi brakowało w dwóch poprzednich częściach - charyzmatycznej postaci po drugiej stronie. Przeciwnika który byłby dla mnie angażujący, a nie tylko na zasadzie "bo główny bohater musi kogoś pokonać!"

To nie koniec nawiązań do GxK. W recenzji tamtego filmu, mówiłem że fabuła opiera się na powtarzalnym schemacie i motywach. Gdyby to była opowieść o ludziach, film byłby prawdopodobnie nudny. Z uwagi na to, że jest skupiony na małpach, a nasz gatunek pełni rolę zwierzyny łownej, pewne wątki mogą lepiej wybrzmieć. Mimo oczywistej powtarzalności, jest atrakcyjny przez ten niuans w postaci zamiany ról. Absurdy naszej codzienności nabierają dodatkowej głębi i można się nad nimi zastanowić z nieco innej perspektywy. Nie chcę już nudzić o polityce, tym bardziej że wszyscy jesteśmy nią znudzeni i zmęczeni, więc skrócę to do niezbędnego minimum. Nowa część w fajny sposób pokazuje prawa natury. Nie tylko te, które poznaliśmy badając jej ożywioną część (rośliny, zwierzęta), ale też tę nieożywioną. Czy raczej powinienem był powiedzieć (bo trudno jednoznacznie powiedzieć, czy żyją czy nie), uniwersalne prawa które "po prostu istnieją". Niektórzy ludzie narzekają na dualizm (w tym sensie, że wszystko ostatecznie sprowadza się do TAK / NIE, czy będąc bardziej dokładnym - Rezultat porządny / rezultat niepożądany), krótkowzroczność, egoizm, hierarchiczność, niesprawiedliwość etc. Rozwijam to w przedostatnim akapicie, bo nie chcę wprowadzać nadmiernego chaosu. Można mieć do ludzi pretensje o te i inne rzeczy, ale jesteśmy na nie po prostu skazani. Tak po prostu działa świat i nie da się tego zmienić. Pewne siebie, silne jednostki zazwyczaj będą miały lepiej. Sprawiedliwości nie ma i nie będzie (co działa w obie strony, czasem dostajemy prezenty za nic). KAŻDY z nas W JAKIMŚ STOPNIU cierpi na ograniczone pojmowanie rzeczywistości. Nie uciekniemy od hierarchii i dyktatury naszych genów, z którą się rodzimy i nie możemy jej zmienić. Możemy robić różne fikołki, ale koniec końców, osiągalnym i możliwym do realizacji wyborem, niemal zawsze będzie albo droga A albo B. Nie ms C ani D. Każdy jest pieprzonym egoistą i chce, by to jego dupa była pełna. To powiedziawszy, nie znaczy że musimy się na to w pełni godzić. Chirurgia i technologia (telewizory, internet, komunikacja, pralki, kuchenki gazowe, lodówki, streaming, samochody, samoloty etc.) nie rosną na drzewach. Musieliśmy się tego nauczyć! Nadal umieramy, chorujemy, głodujemy, mamy mnóstwo wad. Ale mimo wszystko dzięki nienaturalnym zdobyczom techniki jest łatwiej i przyjemniej.

Łatwiej jest też wtedy, kiedy współpracujemy. Nowa część w naprawdę fajny sposób rozwinęła sposób myślenia Cezara. Jest ona tym bardziej widoczna, gdy zderzymy ją z jej wypaczoną wersją. Użyłbym innych, adekwatnych słów, ale nie chcę Wam psuć wrażeń z odkrywania fabuły. Ok, droga Proximusa potwierdziła to, co napisałem powyżej o niezmiennych prawach wszechświata. Natomiast Cezar oraz praktyka z naszego życia, pokazuje też że współpraca daje sumarycznie dużo lepsze efekty dla wszystkich. Widzimy to na wielu przykładach. To zdanie powinno się znaleźć w podsumowaniu (ha, zobaczymy kto przeczyta xD), ale wcisnę je tu. Warto pokazać ten film młodym dzieciom, by w miarę dobry i treściwy sposób, przekazać dużo wartościowych nauk. W sensie na tyle dużym, by mniej więcej rozumiały co oglądają. Takie lekcje podane w atrakcyjnej formie, zostają w naszej głowie na dłużej (heh, jak na ironię udało mi się odnieść w ten sposób do podobnego wątku - to akurat przyda się starszym widzom).

Cóż, może to kwestia tego, że to ludzki film (choć im dłużej obserwuję przyrodę na własne oczy lub poprzez programy o przyrodzie, zarówno te amatorskie jak i zrobione przez profesjonalistów np. z National Geographic, to tym bardziej widzę, że zwierzęta niespecjalnie różnią się od nas.), ale moim zdaniem coś w tym musi być. Coś więcej niż "tylko część prawdy". Zwierzęta po prostu nie myślą o tym w takich kategoriach, bo nie dostały okazji. No, większość z nich. Bo główni bohaterowie tego filmu, zachowują się dość podobnie w naszym świecie. Nie będę mówił o wszystkich podobieństwach, bo to nie jest lekcja biologii. Ograniczę się do trzech ciekawostek. Małpy potrafią krzywdzić (wyrywając samcom penisa razem z jajami) i gwałcić w celu zaznaczenia terenu, przestraszenia innych i zdominowania ich. Małpy mogą łączyć się w bandy i napadać na inne grupy lub w celu obalenia aktualnego przywódcy. Małpy odkryły już prostytucję i wolne samice, użyczają swojego krocza samcom, którzy w normalnych warunkach nie mogą liczyć na kopulację (bo mają za słabe geny lub są nieatrakcyjni z innych powodów). Samice przyjmują zapłatę w formie fajnych przedmiotów do zabawy, bananów, jedzenia i smakołyków. Ludzie nie są aż tak źli patrząc z tej perspektywy, nieprawdaż?

To po prostu dobry film. Nie świetny, na pewno nie słaby. Może trochę rozczarowujący, ale ja i moja partnerka dostaliśmy to, czego oczekiwaliśmy. Protagonista mógł być lepszy, ale nie mam większych powodów do marudzenia. Nie jest tragiczny i ma jakąś przestrzeń do rozwoju. Mógł być troszkę lepszy i jest to jedyna wada, którą mogę mu zarzucić. Ja oceniam ten film na mocne 7/10 (może 7.5/10), a moja dziewczyna trochę lepiej niż ja. A, byłbym zapomniał. Nie myliłem się mówiąc, że Netflix zepsuł rolę Freyi Allan. Nie jest to może wybitnie utalentowana aktorka, ale pokazała w tym filmie znacznie więcej niż w Wiedźminie. Moja dziewczyna jest mniej optymistyczna w ocenie, ale jak dla mnie jest ok. Przekonały mnie jej emocje, charakter, historia i światopogląd.