Lioness - a spoiler-free review of a series for women and more / Lioness - bezspoilerowa recenzja bdb serialu dla kobiet i nie tylko

Taylor Sheridan is a man with a big ego, but in my opinion it is at least partially justified. Do you know Sicario, Yellowstone (+ its prequels) or Mayor of Kingstown? He wrote them, and apart from Sicario, he was also the main producer. It is true that he also wrote Tulsa King, which is more of a comedy than a serious series, but it was quite enjoyable to watch. And not everything has to be created with respect for the principles of logic or realism. Today I will present you one of his newer works. Lioness is a series about women for women. Men won't be bored, the series is too good for that, but it's not for us. This is due to threads revolving mainly around the problems of women working in the army, secret services and intelligence. Also important are famous and respected actresses - Nicole Kidman and Zoe Saldaña. Next to them were Morgan Freeman, Michael Kelly (playing a typical role in which he works really well) and LaMonica Garrett - an actor whom my girlfriend and I liked thanks to the Yellowstone spin-off.

The plot was inspired by an authentic US army program to counter terrorism. The aim of the project, code-named Lioness, is to introduce a Marine spy into the environment of a very wealthy Arab, a sponsor of terrorists. To prevent another 9/11 and to make the work of other terrorists more difficult. Next to the story of the three heroines, this is one of the 4 most important threads in this story. Joe (Zoe Saldaña) is the head of a special unit and a veteran of the war in Syria. Its thread focuses on mission and balancing work and personal life. Laysla De Oliveira played the role of a Marine soldier. The protagonist abandoned her previous life and entrusted her fate to the army. Their superior is Kaitlyn, i.e. Nicole Kidman (I don't know if it's a matter of genes or make-up, probably both, but to me she looks prettier than a dozen or so years ago). Her life was rather set from the beginning, as evidenced by the contractual nature of her marriage. All these women are tough artists. Not only physically, but above all mentally. It was nice to see scenes stripped of the powder or misrepresentations regarding the treatment of women in the military. I especially liked the ones where they had to make difficult decisions. Both on the front line, the operational center / base / observation point, and at the headquarters. As well as in personal matters - work-life balance on various levels of life (from parenting, through good relationships with family, ending with a stable mental condition) . I won't give any spoilers, I'll just use one entry that sums it up perfectly. "Do it or die trying." I'm not saying there are no mistakes in this series, but I can't verify it. For me, someone who is not even a hobbyist in this topic (military and special forces), but just a person who has heard a few things, it looks credible.

Even though the heroines are quite similar in terms of character, the creators managed to avoid repetition. Both in the plots and in the creation of characters. Actresses put on different accents, showing the problems they struggle with. A soldier is a troubled woman who runs away from her own problems and is unable to find her place on Earth. Joe is the wife of a talented doctor and the mother of a 14-year-old teenage daughter who has a problem with her parents who are absent from her life. Joe sincerely loves his family, but he cannot live without his demanding job. Due to her age and high position, Kaitlyn has been in a completely different place for a long time and is struggling with different problems. The children are raised, and the marriage with her husband has been completely stripped of romance (if there ever was one between them). Kaitlyn and Errol are now business partners, maybe a friendship, but nothing more. This is a family managed like an efficiently operating enterprise. There are quite a few clichés in these scenes and performances, but an efficient creator and producer (in consultation with the director and other scriptwriters) can present them in a good way.

And Taylor is such a creator. While watching Yellowstone and the prequels, I sometimes complained about various aspects, but least of all the script. And if you take into account the very well-thought-out character skeletons, brilliant and solid dialogues, fast-paced action and well-balanced pacing, I have no reason to complain. It's similar in this series. Even though I had seen many of these scenes a dozen times in various films and TV series, I followed almost all the storylines with bated breath. Especially since, like the director of Poor Things, Taylor doesn't dabble in sugarcoating reality and doesn't allow himself to be shackled by left- or right-wing (or feminist or Redpill narratives, although sometimes he has a penchant for Republican "vibes") political correctness.

This is also visible in how the main character copes in fights or training. Ok, some of her achievements are a bit of an exaggeration (those from the training camp), but women are not without a chance in a fight with a man up to, say, 70, maybe 75 kilograms (if I exaggerated a bit, sorry). Of course, here it was a skinny woman, but it's a fiction series, not a documentary (and you have to choose either acting skills or sports predispositions, often you can't have both at the same time). However, I know two women (well, let's say 1.5 - because the second one is too small despite her impressive musculature) with whom I would not be 100% sure of winning if I were slimmed down to their weight, with a proportional reduction in muscles. They also exercise at the gym, as much as I do. I can see from the photos on Facebook, and in the case of the smaller one, we exercise at the same gym. They would have little chance in boxing, but women's legs have 80% of male muscle tissue + have other attributes that reduce the advantage resulting from sexual and hormonal characteristics. They have absolutely no chance against heavier men (apart from some extremely rare cases like Brienne of Tarth - I know several such women, but only 2 of them had to do with sports/exercises), because you can't beat biology, but with less demanding ones? Provided the appropriate conditions are met... Why not.

Women also find it easier to keep their cool, which involves lying to their face. Just to be clear, I'm not saying this maliciously, not at this moment ;). This is a valuable skill that makes life easier + many men cannot do it, and the rest are not always equal to women. [EDIT: Originally, there were a few more examples in this review, e.g. regarding their better reflexes, but while the text was waiting for publication, I had a conversation with a friend who has experience in this matter and referred to statistics based on some official source , which showed otherwise.] In Lioness we see this in several examples. An additional argument for this is the fact that people who have experienced such traumatic events are sometimes extremely determined to achieve success. You will say that good intentions alone are not enough. This is true, but you can use your body beyond measure. Especially in the case of women, which results from cultural factors ("he he, a woman is weaker than a man" - they often hear this type of slogans from childhood and are treated as such) and biological factors. Some women can be determined, like a mother protecting her offspring. And well, I've seen and heard of women running before or after a demanding workout at the gym. Maybe I'm not a very good example, but twice last year, I ran 4 or 6 km and then went swimming at the local swimming pool. My whole body, even the upper part of my muscles, was drained of stamina and I had to go to the sauna. But maybe it's because I go to the gym for 6 days, and I also run from late spring until the temperature is stable at 23 - 25 degrees Celsius on Sunday or twice a week.

As for the secret services, I will emphasize it once again. I'm an amateur who doesn't know anything about this. The series begins with a rather spectacular skirmish scene in Syria, which ends in a powerful way, which immediately made me feel like I was watching Yellowstone. So I enjoyed and relished the series and the script, which were created by someone who did their homework. The characters use professional vocabulary, behave appropriately to the scenes and experience them that way. After all, soldiers and members of the Special Services are only people. They have undergone numerous trainings and have extensive knowledge (e.g. they can calm down faster, fall asleep easily and keep a cool head, they know how to fight - I have heard from several sources that even the best martial arts do not teach blows whose only purpose is to quickly eliminate the opponent) , but they are not indestructible and also have their limits. We feel the weight of the decisions they make. I don't know about others, but Asia and I have paused more than once and asked ourselves, "What would you do in this situation?" I also laughed a few times when one of the female characters said a true but unpopular slogan out loud to prove her point or motivate the other side to act. Even if there are some distortions, I didn't notice any particular inconsistency or moments when the author got carried away by his imagination. Their behavior and reactions are painfully logical and consistent, just like in the army. I also liked the plot of one unit helping another to clean up the problem. I don't know how true it was (apparently different services help each other in different matters), but I assume that probably more than one group of soldiers boasted about something like that while drinking together. At least a dozen or so years ago, when there were no cameras and it was easier to lie about these matters.

To sum up, Lioness, despite my praise, is not an outstanding series that contributed to the development of culture. Alternatively, I can agree that this is the case with increasingly popular women's cinema. It's just solid, but not mind-numbing, entertainment. I rate it a slightly far-fetched 8/10. You can watch the series on Paramount+ and Amazon Prime (at least in Poland).

Taylor Sheridan to człowiek z dużym ego, ale w moim mniemaniu, jest ono przynajmniej częściowo uzasadnione. Znacie Sicario, Yellowstone (+ jego prequele) albo Mayor of Kingstown? On je napisał, a pomijając Sicario, był również głównym producentem. Co prawda ma na swoim koncie również Tulsa King, który jest bardziej komedią niż poważnym serialem, ale oglądało się go dość przyjemnie. No i nie wszystko musi być tworzone z poszanowaniem zasad logiki, czy realizmu. Dzisiaj przedstawię Wam jedno z jego nowszych dzieł. Lioness to serial o kobietach dla kobiet. Mężczyźni nie będą się nudzić, serial jest na to zbyt dobry, ale to nie jest pozycja dla nas. Wynika to z wątków kręcących się głównie wokół problemów kobiet pracujących w armii, służbach specjalnych i w wywiadzie. Nie bez znaczenia są też znane i cenione aktorki - Nicole Kidman i Zoe Saldaña. Obok nich wystąpił Morgan Freeman, Michael Kelly (wcielając się w typową dla siebie rolę, w której sprawdza się naprawdę dobrze) oraz LaMonica Garrett - aktor którego polubiliśmy wraz z moją dziewczyną dzięki spin-offowi Yellowstone.

Fabuła została zainspirowana autentycznym programem armii USA w celu przeciwdziałania terroryzmowi. Celem projektu o kryptonimie Lioness, jest wprowadzenie szpiega-Marines w otoczenie bardzo bogatego Araba, sponsora terrorystów. Po to by zapobiec kolejnemu 9/11 oraz utrudnić robotę pozostałym terrorystom. Obok historii trzech bohaterek, jest to jeden z 4 najważniejszych wątków w tej historii. Joe (Zoe Saldaña) jest szefową specjalnego oddziału oraz weteranką wojny w Syrii. Jej wątek skupia się na misji oraz zbalansowaniu pracy i życia osobistego. W rolę żołnierki Marines, wcieliła się Laysla De Oliveira. Protagonistka porzuciła swoje dotychczasowe życie i powierzyła swój los armii. Ich przełożoną jest Kaitlyn, czyli Nicole Kidman (nie wiem, czy to kwestia genów, czy makijażu, pewnie i jedno i drugie, ale dla mnie wygląda ładniej niż kilkanaście lat temu). Jej życie było raczej ustawione od początku, o czym może świadczyć kontraktowy charakter jej małżeństwa. Wszystkie te kobiety to twarde sztuki. Nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim mentalnie. Miło było zobaczyć sceny obdarte z pudru lub przekłamań w kwestii traktowania kobiet w wojsku. Szczególnie spodobały mi się te, w których musiały podjąć trudne decyzje. Zarówno na pierwszej linii frontu, centrum operacyjnym / bazą wypadową / punktem obserwacyjnym, jak i w głównej siedzibie.Jak również w kwestiach osobistych - work-life balance na różnych płaszczyznach życia (od rodzicielstwa, poprzez dobre stosunki z rodziną, kończąc na stabilnej kondycji psychicznej). Nie będę spoilerował, ograniczę się tylko do jednego hasła, które doskonale to streszcza. "Do it or die trying." Nie mówię, że w tym serialu nie ma błędów, ale nie jestem w stanie tego zweryfikować. Dla mnie, kogoś kto nie jest nawet hobbystą w tym temacie (wojskowość i siły specjalne), a jedynie osobą, która usłyszała parę rzeczy, wygląda to wiarygodnie.

Mimo, że bohaterki są do siebie dość podobne pod względem charakteru, to twórcy udało się uniknąć powtarzalności. Tak w wątkach, jak w kreacji postaci. Aktorki stawiają na inne akcenty, pokazując problemy z jakimi się borykają. Żołnierka to kobieta po przejściach, która ucieka przed własnymi problemami i nie jest w stanie znaleźć swojego miejsca na Ziemi. Joe to żona zdolnego lekarza i matka 14-letniej, dorastającej córki, które ma problem z nieobecnymi w jej życiu rodzicami. Joe szczerze kocha swoją rodzinę, ale nie umie żyć bez swojej angażującej pracy. Kaitlyn z racji wieku i wysokiej pozycji, jest już od dawna w zupełnie innym miejscu i boryka się z innymi problemami. Dzieci są odchowane, a małżeństwo z mężem zostało kompletnie odarte z romantyzmu (o ile kiedykolwiek między nimi było). Kaitlyn i Errol są obecnie partnerami biznesowymi, może łączy ich też relacja koleżeńska, ale nic więcej. Ot rodzina zarządzana, jak sprawnie działające przedsiębiorstwo. Są w tych scenach i kreacjach dość liczne klisze, ale sprawny kreator i producent (w porozumieniu z reżyserem i innymi scenarzystami), potrafi je przedstawić w dobry sposób.

I takim kreatorem jest Taylor. Podczas oglądania Yellowstone i prequeli, czasem narzekałem na różne aspekty, ale na scenariusz najmniej. A jeśli wziąć pod uwagę bardzo dobrze przemyślane szkielety postaci, błyskotliwe i solidne dialogi oraz wartką akcję i świetnie wyważony pacing, to nie mam powodów do narzekań. Podobnie jest w tym serialu. Mimo, że wiele z tych scen, widziałem już kilkanaście razy w różnych filmach i serialach, to śledziłem niemal wszystkie wątki z zapartym tchem. Zwłaszcza że podobnie jak reżyser Poor Things, Taylor nie bawi się w pudrowanie rzeczywistości oraz nie daje się spętać lewicowej lub prawicowej (lub feministycznej, czy redpillowej narracji, choć czasem czuć od niego zamiłowanie do Republikańskich "klimatów") poprawności politycznej.

Widać to również po tym, jak główna bohaterka radzi sobie w walkach lub na treningu. Ok, niektóre jej osiągnięcia są lekką przesadą (te z obozu treningowego), ale kobiety nie są bez szans w walce z mężczyzną do powiedzmy 70, może 75 kilogramów (jeżeli odrobinę przesadziłem, przepraszam). Oczywiście, tutaj była to chuda kobieta, no ale to serial fabularny, a nie dokumentalny (no i trzeba wybrać albo umiejętności aktorskie albo predyspozycje sportowe, często nie można mieć jednego i drugiego jednocześnie). Znam jednak dwie kobiety (no, powiedzmy 1.5 - bo ta druga ma zbyt małe gabaryty mimo imponującej muskulatury), przy których nie byłbym pewny na 100% zwycięstwa, gdybym został odchudzony do ich wagi, przy proporcjonalnym zmniejszeniu mięśni. One również ćwiczą na siłowni, równie dużo co ja. Widzę po fotkach na Facebooku, a w przypadku tej mniejszej, ćwiczymy na tej samej siłowni. W boksie miałyby małe szanse, ale kobiece nogi mają 80% męskiej tkanki mięśniowej + mają inne atrybuty, które zmniejszają przewagę wynikającą z cech płciowych i hormonalnych. Z cięższymi mężczyznami nie mają zupełnie szans (pomijając jakieś ekstremalnie rzadkie przypadki typu Brienne z Tarthu - znam kilka takich kobiet, ale tylko 2 z nich miały do czynienia ze sportem / ćwiczeniami), bo biologii się nie przeskoczy, ale z mniej wymagającymi? Przy spełnieniu odpowiednich warunków... Czemu nie.

Kobietom łatwiej też zachować zimną krew, co się wiąże z kłamaniem w żywe oczy. Żeby nie było, nie mówię tego złośliwie nie w tym momencie ;). To cenna umiejętność ułatwiająca życie + wielu mężczyzn tego nie potrafi, a reszta nie zawsze dorównuje kobietom. [EDIT: Pierwotnie w tej recenzji było jeszcze kilka przykładów, np. w kwestii ich lepszego refleksu, ale w trakcie gdy tekst czekał na publikację, odbyłem rozmowę ze znajomym, który ma doświadczenie w tej materii i powołał się na statystyki bazujące na jakimś oficjalnym źródle, z którego wynikało że jest inaczej.] W Lioness widzimy to na kilku przykładach. Dodatkowym argumentem, który za tym przemawia jest fakt, że ludzie którzy przeżyli takie traumatyczne wydarzenia, niekiedy są wyjątkowo zdeterminowani by osiągnąć sukces. Powiecie że same dobre chęci nie wystarczą. To prawda, ale można wykorzystywać swoje ciało ponad miarę. Zwłaszcza w przypadku kobiet, co wynika z czynników kulturowych ("he he, kobieta jest słabsza od faceta" - często słyszą tego typu hasła od dziecka i tak też są traktowane) oraz biologicznych. Niektóre kobiety potrafią się zdeterminować, jak matka chroniąca swoje potomstwo. I cóż, widziałem i słyszałem o kobietach, które biegają przed lub po wymagającym treningu na siłowni. Może nie jestem zbyt dobrym przykładem, ale dwa razy rok temu, przebiegłem dystans 4 lub 6 km, a potem poszedłem popływać na lokalnym basenie. Całe moje ciało, nawet górna część mięśni, była wypompowana ze staminy i musiałem iść na saunę. Ale to może dlatego, że chodzę 6 dni na siłownię, a dodatkowo biegam sobie od późnej wiosny do momentu, jak utrzymują się stabilne 23 - 25 stopni Celsjusza w niedzielę lub dwa razy w tygodniu.

Jeśli chodzi o służby specjalne, to podkreślę to jeszcze raz. Jestem amatorem, który nie zna się na tym. Serial zaczyna się od dość efektownej sceny potyczki w Syrii, która kończy się w mocny sposób, przez co odrazu poczułem się jak podczas oglądania Yellowstone. Czyli cieszyłem i rozkoszowałem serialem oraz scenariuszem, które zostały stworzone przez kogoś, kto odrobił pracę domową. Postacie rzucają fachowym słownictwem, zachowują się stosownie do scen i tak też je przeżywają. W końcu żołnierze i członkowie Służb Specjalnych to tylko ludzie. Są po licznych treningach i mają olbrzymią wiedzę (np. umieją się szybciej uspokoić, łatwo zasnąć oraz zachować zimną krew, wiedzą jak bić - z kilku źródeł słyszałem, że nawet najlepsze sztuki walk, nie uczą ciosów, których jedynym zadaniem jest szybka eliminacja przeciwnika), ale nie są niezniszczalni i również mają swoje limity. Czujemy ciężar podejmowanych przez nich decyzji. Nie wiem, jak inni, ale ja czy Asia nie raz kilknęliśmy pauzę i pytaliśmy siebie "Jak byś postąpił / postąpiła w tej sytuacji?" Parę razy też się zaśmiałem, gdy któraś z kobiecych bohaterek powiedziała na głos prawdziwe, acz niepopularne hasło, by udowodnić swoją rację lub zmotywować drugą stronę do działania. Nawet jeśli są tu pewne przekłamania, to nie dostrzegłem tutaj szczególnej niespójności lub momentów, gdy autora poniosła fantazja. Ich zachowania i reakcje są do bólu logiczne i konsekwentne, jak to w armii. Spodobał mi się też wątek, jak jeden oddział pomagał drugiemu w posprzątaniu problemu. Nie wiem, jak bardzo zgodne z prawdą to było (podobno różne służby pomagają sobie wzajemnie w różnych sprawach), ale zakładam że pewnie nie jedna grupa żołnierzy chwaliła się czymś takim przy wspólnym piwie. Przynajmniej kilkanaście lat temu, jak jeszcze nie było kamer i łatwiej było kłamać w tych sprawach.

Podsumowując, Lioness mimo moich pochwał, nie jest jakimś wybitnym serialem, który dołożył swoją cegiełkę do rozwoju kultury. Ewentualnie mogę się zgodzić, że tak jest w kwestii coraz popularniejszego, kobiecego kina. Jest to po prostu solidna, ale nie odmóżdżająca rozrywka. Oceniam ją na lekko naciągane 8/10. Serial możecie zobaczyć na Paramount+ i Amazon Prime (przynajmniej w Polsce).